Katedra Kultury Słowian Wschodnich IFWsch.

Nota wydawnicza:

„Jestem człowiekiem najzwyczajniejszym; jeśli pozwolicie, oto mój pełny tytuł: «radca kolegialny Wasilij Wasiljewicz Rozanow, piszący utwory literackie»". Wbrew tej autoironicznej deklaracji Wasilij Rozanow (1856-1919) był jednym z najoryginalniejszych twórców w przedrewolucyjnej Rosji. Geniusz, szaleniec, prorok, heretyk, błazen, skandalista, cynik, grafoman, erotoman, jurodiwy. Autor trzydziestu tomów pism o bardzo różnorodnej tematyce, filozof i pisarz jednocześnie. Apologeta płci i płodności, krytyk chrześcijaństwa, „Rosyjski Nietzsche".„Bajecznyczłek!"- jak wyraził się Wienieczka Jerofiejew.

Książka jest próbą całościowej interpretacji dzieła Rozanowa - od pierwszego traktatu O rozumieniu po ostatnią Apokalipsę naszych czasów. Analizie poddany został zarówno wczesny okres konserwatywny, jak i metodologiczny anarchizm „opadłych liści". Na przekór opiniom głoszącym, że spuścizna Rozanowa ma charakter niespójny, autor usiłuje odnaleźć główną zasadą jego twórczości, swoistą nić przebiegającą przez dzieło i łączącą je w jedną całość. Poszukiwaniom przewodzi metafora „drzewa życia", uchwytująca paradoksalny charakter jego myśli.